Άγιος Πέτρος και Μικελόν

Νησιωτική κτήση (242 τ. χλμ., 6.928 κάτ. το 2001) της Γαλλίας στον Ατλαντικό ωκεανό. Πρωτεύουσα της κτήσης είναι η πόλη του Αγίου Πέτρου.Νησιωτική κτήση (242 τ. χλμ., 6.928 κάτ. το 2001) της Γαλλίας στον Ατλαντικό ωκεανό. Πρωτεύουσα της κτήσης είναι η πόλη του Αγίου Πέτρου.Η γαλλική κτήση του Α.Π. και Μ. βρίσκεται στον Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό, νότια των ακτών της Νέας Γης (Newfoundland) του Καναδά. Αποτελείται από δύο μικρές ομάδες νησιών, κυριότερα από τα οποία είναι ο Α.Π., το Μ. και το Λάνγκλεϊντ (Langlade). Τα δύο τελευταία συνδέονται μέσω ενός χαμηλού αμμώδους ισθμού. Διοικητικά, τα νησιά χωρίζονται στις κοινότητες Μ.-Λάνγκλεϊντ (Miquelon-Langlade) και Α.Π. (Saint Pierre). Πολίτευμα της κτήσης είναι αυτό της Γαλλίας, δηλαδή προεδρική δημοκρατία. Την τοπική νομοθετική εξουσία ασκεί το 19μελές γενικό συμβούλιο. Οι 15 από τις έδρες του ανήκουν στην κοινότητα του Α.Π. και οι υπόλοιπες 4 στο Μ. Τα μέλη εκλέγονται με λαϊκή ψήφο για διάστημα έξι ετών. Κατά το γαλλικό σύνταγμα, πρόεδρος του Α.Π. και Μ. είναι ο Γάλλος πρόεδρος της δημοκρατίας (ο Ζακ Σιράκ από το 1995) και αρχηγός της τοπικής κυβέρνησης ο πρόεδρος του γενικού συμβουλίου (ο Μπερνάρ Λε Σοαβέκ από το 1996). Τα νησιά αντιπροσωπεύονται στη γαλλική βουλή με έναν γερουσιαστή.Το έδαφος των νησιών είναι σε γενικές γραμμές άγονο και πετρώδες. Στην περιοχή επικρατεί ένα σχετικά ήπιο νησιωτικό κλίμα, με αρκετή υγρασία και ομίχλη. Κατά την άνοιξη και το φθινόπωρο φυσούν δυνατοί άνεμοι.Οι κάτοικοι του Α.Π. και Μ. είναι σχεδόν αποκλειστικά απόγονοι των Γάλλων εποίκων και διαθέτουν πλήρη δικαιώματα Γάλλου πολίτη. Οι περισσότεροι είναι συγκεντρωμένοι στην περιοχή της πρωτεύουσας Α.Π. Το θρήσκευμα που πρεσβεύουν είναι ο καθολικισμός. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι της τάξης του 0,43% και το προσδόκιμο ζωής τα 75,5 χρόνια για τους άντρες και τα 80 χρόνια για τις γυναίκες.Κύρια πηγή εισοδήματος για τα νησιά είναι η αλιεία και οι προσφερόμενες υπηρεσίες στους αλιευτικούς στόλους που βρίσκονται στη θαλάσσια περιοχή νότια των καναδικών ακτών της Νέας Γης. Κύριο προϊόν εξαγωγής είναι ο μπακαλιάρος, ενώ σημαντικό μερίδιο έχουν και τα οστρακοειδή. Ο τουρισμός αποτελεί επίσης αναπτυσσόμενο τομέα. Το 1997, η ανεργία βρισκόταν περίπου στο 10% του ενεργού πληθυσμού. Ο Πορτογάλος εξερευνητής Αλβάρεζ Φαγούνδες εντόπισε τα νησιά το 1520. Το 1604 αποβιβάστηκαν Γάλλοι ναυτικοί, που δημιούργησαν τον πρώτο μόνιμο οικισμό. Μετά τη βρετανική νίκη στον Πόλεμο της Βασίλισσας Άννας, το 1713, η Γαλλία παραχώρησε τον Α.Π. και Μ. στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά με το Σύμφωνο του Παρισιού, το 1763, επανέκτησε τα νησιά. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης η Μεγάλη Βρετανία τα ανακατέλαβε, για να επιστραφούν στους Γάλλους –μόνιμα πλέον– με τη συνθήκη που υπογράφηκε στο Παρίσι το 1814. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο Α.Π. και Μ. κατελήφθη από τον Ελεύθερο Στρατό του στρατηγού Σαρλ ντε Γκολ. Το 1976 έγινε υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας και το 1985 απέκτησε καθεστώς εδαφικής κτήσης. Οι μακροχρόνιες διαφορές σχετικά με το μήκος της αλιευτικής ζώνης της κτήσης με τον Καναδά οδηγήθηκαν το 1987 σε διεθνή διαιτησία και η ετυμηγορία μάλλον ευνόησε τις καναδικές διεκδικήσεις. Ακολούθησε μορατόριουμ στην αλιεία του μπακαλιάρου που επέβαλε η καναδική πλευρά, ιδιαίτερα βλαπτικό για την αλιευτική βιομηχανία των νησιών. Τον Δεκέμβριο του 1994 υπογράφηκε νέα δεκαετής συμφωνία σχετικά με τα δικαιώματα αλιείας στην περιοχή, μεταξύ των κυβερνήσεων Καναδά και Γαλλίας.